Ο Λάνθιμος ασφαλώς και δεν παραδίδει ένα ακόμη...κάτι. Τι έγραψε ο ξένος τύπος για το «Sacred Deer»
2017-05-23 17:52:16
Στις Κάννες το γιουχάισμα είναι μία παράδοση που δεν κρίνει (ασφαλώς) βραβεία. Μακριά από από την πρακτική κερκίδας, αυτό που έχει αξία σε ένα έργο τέχνης δεν είναι η αυτόματη αντίδραση, αλλά η ένταση και (προπαντός) η διάρκεια της επίγευσης. Και μερικές φορές αν στο εσωτερικό τα πράγματα δεν φαίνονται ξεκάθαρα, καλά είναι να κοιτάμε τι ακούγεται «εκεί έξω».
Κάννες 2017: Ο Λάνθιμος στα πιο σκοτεινά του, ανοίγει θαρραλέο διάλογο με Κιούμπρικ και Χάνεκε
«Ο Φόνος Ενός Ιερού Ελαφιού» μας αποκαλύφθηκε εξίσου ζοφερός και μαγνητικός, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα φορά την εντυπωσιακή δεξιοτεχνία του κορυφαίου σύγχρονου Έλληνα δημιουργού.
Διαβάστε την άποψη του Περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ εδώ.
Στιβ Ποντ (The Wrap)
«…η ένταση αυξάνεται και η ταινία γίνεται πολύ, πολύ σκοτεινή, καθιστώντας το αδύνατο να μη γελάσεις απέναντι στο παράλογο και ταυτόχρονα δύσκολο να μείνεις μακριά από την αξανόμενη αίσθηση τρόμου…Αντί να δημιουργήσουν ένα εναλλακτικό σύμπαν, όπως στον «Κυνόδοντα», τις «Άλπεις» και τον «Αστακό», ο ίδιος [σ.τ.σ ο Λάνθιμος] και ο εδώ και χρόνια συν-σεναριογράφος του Ευθύμης Φιλίππου, βάδισαν στον δικό μας. Έβαλαν τη ξεχωριστή σφραγίδα τους σε ένα είδος που θα μπορούσε να είχε την υπογραφή πιο απλών σκηνοθετών οι οποίοι θα παρέδιδαν ένα ακόμη θρίλερ αγωνίας που αγκαλιάζει το υπερφυσικό. Ο Λάνθιμος, ασφαλώς και δεν παραδίδει «ένα ακόμη» κάτι. Ο «Φόνος του Ιερού Ελαφιού» είναι ενοχλητικός και κρύος, και προκάλεσε διάσπαρτα γιούχα στο φινάλε γιατί φυσικά και θα συνέβαινε. Ο Λάνθιμος δεν είναι για όλα τα γούστα και στον «Φόνο του Ιερού Ελαφιού» δεν κάνει παραχωρήσεις»
Ντέιβιντ Ρούνεϊ (The Hollywood Reporter)
«…το νοσηρό σενάριο της νέας ταινίας του για μία οικογένεια που βρίσκεται κάτω από μία τρομερή απειλή μπορεί να είναι δύσκολο στη θέαση από ορισμένους. Όμως η εντυπωσιακή αυστηρότητα της τεχνικής του, η επιδέξια υφέρπουσα ένταση των ερμηνειών και η εντυπωσιακά αυθεντική ιστορία κάνουν την ταινία μία εμπειρία που δεν χάνεται για όλους όσους ενδιαφέρονται για την τόλμη στην κινηματογραφική αφήγηση».
Πίτερ Ντεμπρούζ (Variety)
«Ως αλληγορία ακραίας δυσφορίας, αυτή εδώ είναι έξοχα ενορχηστρωμένη… μία άμεση γραμμή συνδέει την ταινία - το πιο πρόσφατο και πιο άμεσο παράδειγμα του λεγόμενου greek weird wave που έφερε την επανάσταση στο σύγχρονο παγκόσμιο κινηματογράφο - και την πολύχρονη παράδοση της Ελλάδας στο δράμα, όπου χαρακτήρες όπως ο Αγαμέμνονας και η Μήδεια αντιμετώπισαν αποφάσεις εξίσου αδύνατες και δυσβάσταχτες».
Πίτερ Μπράντσο (The Guardian)
«Είναι μια ενδιαφέρουσα, ενοχλητική, διασκεδαστική ανατροπή σε κάτι που για πολλούς λόγους θα μπορούσε να είναι ένα συμβατικό θρίλερ τρόμου της δεκαετίας του 1970 ή του 1980, ή ακόμα κι ένας εφιάλτης των 90's».
Ρόμπι Κόλιν (The Telegraph)
«Ο Λάνθιμος και ο μόνιμος συν-σεναριογράφος του Ευθύμης Φιλίππου ορίζουν το χώρο τους με ακρίβεια, αίσθηση και νεύρο… Η φαινομενικά διφορούμενη ερμηνεία της Κίντμαν θυμίζει μία από τις καλύτερες της καριέρας της στη «Γέννηση» του Τζόναθαν Γκλέιζερ: σε γκρο-πλαν το πρόσωπό της είναι ένας τεράστιος όγκος προς ανάγνωση, που πάντα κρατά κρυφή την τελευταία του σελίδα».
Καλίμ Αφτάμπ (The Independent)
«Υπάρχουν τόσες πολλές ιδέες για να επεξεργαστείς…Αυτή είναι μία τόσο έξυπνη ταινία, άψογα γυρισμένη, και υποψήφια για μεγάλο βραβείο στις Κάννες, απλά είναι πολύ κλινική».
Ντάναλντ Κλαρκ (The Irish Times)
«Η επικρατούσα οπτική είναι ότι ο κόσμος της ευμάρειας βρίσκεται αντιμέτωπος με το παγκόσμιο χάος που καθημερινά επιδιώκει να αγνοεί. Με αυτή την έννοια, το «Ιερό Ελάφι» έχει πολλά κοινά με το «Happy End» του Μίκαελ Χάνεκε, με το οποίο συναγωνίζεται για τον Χρυσό Φοίνικα, αλλά η ταινία του Λάνθιμου είναι πιο ζουμερή, πιο γοητευτική και πιο οικεία στο εξωπραγματικό. Κάποιοι μπορεί να μπλοκάρουν επειδή είναι ιδιόρρυθμη. Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι ακριβώς όπως την σχεδίασαν οι δημιουργοί της. Ένας πιθανός νικητής του βραβείου».
Ντέιβιντ Σέξτον (Evening Standard)
«…ο «Αστακός» που κέρδισε το βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στις Κάννες το 2015, θα μπορούσε να ιδωθεί ως μία γκροτέσκα σάτιρα των σχέσεων. Ο «Φόνος του Ιερού Ελαφιού» είναι πιο διεστραμμένη, πιο ακραία ταινία, σαν να θέλει ο Λάνθιμος να ανταγωνιστεί τον Ντέιβιντ Λιντς».
Τζόναθαν Ρόμνεϊ (Screen Daily)
«Μια δυναμική, ανήσυχη ταινία που διευρύνει σημαντικά το ρεπερτόριο ενός από τους πιο ξεχωριστούς και ιδιότροπους auters της Ευρώπης. Οι ερμηνείες είναι καταπληκτικές, ο Φάρελ με τη μεγάλη γενειάδα του δημιουργεί την εικόνα ενός εσωτερικού, φαινομενικά κρύου ανθρώπου ο οποίος τελικά αποκτά το μεγαλείο που σχετίζεται με ήρωα κλασσικής τραγωδίας. Η εξαιρετικά αμφίσημη ερμηνεία της Κίντμαν είναι μία από τις καλύτερες της εδώ και χρόνια, αρχικά συλλαμβάνει την αποστασιοποίηση που είχε στη «Γέννηση» του Τζόναθαν Γκλέιζερ και βαθμιαία ανεβαίνει σε ένταση, που είναι ακόμα πιο τρομακτική μέσα στην ψυχρή ηρεμία της».
THE KILLING OF A SACRED DEER: Yorgos Lanthimos comes to America & remakes Sophie's Choice as a suburban horror movie. Boos ensue #Cannes2017
— david ehrlich (@davidehrlich) 22 May 2017
Predictable booing after KILLING OF A SACRED DEER from critics who somehow resent being challenged or chafed at Cannes. It's magnificent.
— Guy Lodge (@GuyLodge) 22 May 2017
THE KILLING OF A SACRED DEER: Alicia Silverstone is great! Plus there's another handjob. One more and we've got a #Cannes2017 trend
— Richard Lawson (@rilaws) 22 May 2017
The Killing of a Sacred Deer. Absolutely phenomenal Kubrickian horror film. Should win the Palme by a wide margin if you ask me #Cannes2017
— Mikko Pihkoluoma (@MikkoPihkoluoma) 22 May 2017
Killing of a Sacred Deer - Super creepy, super provocative, psychological thriller about a family. You'll either love or despise this movie.
— Alex Billington (@firstshowing) 22 May 2017
Like Dogtooth, Lanthimos' The Killing of a Sacred Deer resides on outer limits of horror genre. Bracingly sinister & disturbing #cannes
— Total Film (@totalfilm) 22 May 2017
The Killing of a Sacred Deer is the scariest film I've seen in years. Psychological horror in the truest sense. Very Lathimos. #Cannes2017
— Sam Gray (@samgraay) 22 May 2017
Thrillingly, THE KILLING OF A SACRED DEER turns out to be a Jonathan Glazer movie in Lanthimos sheepskin. And it's the best of both worlds.
— Tim Robey (@trim_obey) 22 May 2017
The Killing Of a Sacred Deer is a scathing indictment of upper-class disconnection, disguised as the most chilling horror film imaginable
— Steven Zeitchik (@ZeitchikLAT) 22 May 2017