Ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ έστειλε μία βίντεο-επιστολή στις Κάννες, και είναι όσο εκκεντρική φαντάζεστε
2014-05-22 00:47:31
Σε μία ταιριαστά ιδιοσυγκρασιακή βίντεο-επιστολή ο θρυλικός σκηνοθέτης εξηγεί - περίπου - τους λόγους για τους οποίους δεν βρίσκεται στο Φεστιβάλ Καννών για να παρουσιάσει την νέα του ταινία, «Αντίο στη Γλώσσα».
Σε μία ταιριαστά ιδιοσυγκρασιακή βίντεο-επιστολή ο θρυλικός σκηνοθέτης εξηγεί - περίπου - τους λόγους για τους οποίους δεν βρίσκεται στο Φεστιβάλ Καννών για να παρουσιάσει την νέα του ταινία, «Αντίο στη Γλώσσα».
Η ταινία του αναμενόμενα ήταν το βασικό θέμα συζήτησης της ημέρας και δεν απογοήτευσε - εμείς το αποκαλέσαμε «το ιδιοφυές παραλήρημα ενός θεού του σινεμά» και η πλειοψηφία των θεατών μοιάζει να συμφωνεί.
Κανείς δεν περίμενε πραγματικά τον Γκοντάρ να είναι παρών στις Κάννες αφού απέχει εδώ και πολλά χρόνια (το 2010 και στην προβολή του «Φιλμ Σοσιαλίσμ» είχε επικαλεστεί προβλήματα «τύπου Ελλάδας») αλλά κανείς επίσης δεν περίμενε την χαρακτηριστικά γκονταρική βίντεο-επιστολή που ο σκηνοθέτης έστειλε στον Πρόεδρο του Φεστιβάλ, Ζιλ Ζακόμπ και τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή, Τιερί Φρεμό.
Η βίντεο-επιστολή του Ζαν-Λικ Γκοντάρ προς το Φεστιβάλ Καννών
Το βίντεο αναμιγνύει σκηνές από ταινίες του Γκοντάρ όπως το «Αλφαβίλ» και «Βασιλιάς Λιρ», αποσπάσματα από έργα του ποιητή Ζακ Πρεβέρ και της φιλοσόφου Χάνα Άρεντ, αλλά και μία αινιγματική αφήγηση του ίδιου του Γκοντάρ.
Η αφήγηση: «Για άλλη μια φορά σας ευχαριστώ που με προσκαλέσατε στο Φεστιβάλ, αλλά ξέρετε ότι δεν έχω πάρει μέρος στη διανομή μιας ταινίας για πολύ καιρό και δεν είμαι εκεί όπου νομίζετε ότι είμαι. Στην πραγματικότητα ακολουθώ ένα άλλο μονοπάτι. Κατοικώ σε άλλους κόσμους, μερικές φορές για χρόνια, ή για λίγα δευτερόλεπτα, υπό την προστασία των πιστών του σινεμά. Έχω πάει και μείνει.»
[...] Το ρίσκο της μοναξιάς είναι το ρίσκο τού να χάσει κανείς τον εαυτό του, υποθέτει ο φιλόσοφος γιατί υποθέτει ότι η αλήθεια είναι το να αναρωτιέσαι για μεταφυσικές ερωτήσεις, οι οποίες είναι οι μόνες που ρωτά ο καθένας. Η λογική του φιλόσοφου είναι να ρωτήσει αν υπάρχει κάποιος τρόπος να κρατήσει πίσω «το άλλο». Αυτό είναι που αποκαλούμε "Λογική".
[...] Δεν έχω την καρδιά μου στο στόμα μου. Άρα πηγαίνω όπου με πάει ο άνεμος, όπως τα φθινοπωρινά φύλλα όπως τα φυσά. Πέρσι, για παράδειγμα, πήρα το τραμ, το οποίο είναι μεταφορά, η μεταφορά και να γυρίσω, να γυρίσω να πληρώσω τον λογαριασμό μου από το 1968 στο Havana Bar...και τώρα πιστεύω ότι η πιθανότητα τού να εξηγήσω τα πράγματα είναι η μόνη δικαιολογία για να πολεμήσω με τη γλώσσα...όπως πάντα πιστεύω ότι δεν είναι δυνατό...αυτήν την 21η Μαΐου...αυτό δεν είναι πια ταινία, αλλά ένα απλό βαλς, Πρόεδρε, να βρω την αληθινή ισορροπία με την εγγύς μοίρα.»
