Ο νέος Γούντι Άλεν είναι από το Μπρονξ!
2012-05-25 14:31:13
Το Gimme the Loot είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Άνταμ Λεόν και μας μεταφέρει με αυτοπεποίθηση και αγάπη στις ελάχιστες πλέον συνοικίες της Νέας Υόρκης που ανήκουν ακόμη στους κατοίκους τους. Από το Μπρονξ μέχρι το Κουίνς -έξω από το γυαλιστερό Μανχάταν- ο Μάλκομ και η Τζίνι οργώνουν τους δρόμους και ταγκάρουν τοίχους και γέφυρες, διεκδικώντας έτσι το μερίδιό τους στη ζωή μιας πόλης που δεν κοιμάται ποτέ.
Το “Gimme the Loot” είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Άνταμ Λεόν και μας μεταφέρει με αυτοπεποίθηση και αγάπη στις ελάχιστες πλέον συνοικίες της Νέας Υόρκης που ανήκουν ακόμη στους κατοίκους τους. Από το Μπρονξ μέχρι το Κουίνς -έξω από το γυαλιστερό Μανχάταν- ο Μάλκομ και η Τζίνι οργώνουν τους δρόμους και ταγκάρουν τοίχους και γέφυρες, διεκδικώντας έτσι το μερίδιό τους στη ζωή μιας πόλης που δεν κοιμάται ποτέ.
Με αναφορές στο πρώιμο σινεμά του Γούντι Άλεν, πινελιές από το “Do the Right Thing” του Σπάικ Λι και δανεικά βλέμματα από τη ρετρό αισθητική των αδερφών Σάφντι (“The Pleasure of Being Robbed”) o Λεόν ξεδιπλώνει το αναμφισβήτητο ταλέντο του, ενώ αφηγείται της περιπέτειας ενός αβίαστα κωμικού ντουέτου, καθώς προσπαθεί να βρει λεφτά για το μεγαλόπνοο σχέδιό του. Τα δύο παιδιά θέλουν να μπουν κρυφά στο στάδιο των Μετς και να γεμίσουν γκραφίτι τη μασκότ του, καθώς είναι αφοσιωμένοι φαν των Γιάνκις.
Φυσικά, όλα πάνε κατά διαόλου, αλλά στο μεταξύ έχουμε απολαύσει τις μοναδικές, γεμάτες ξεκαρδιστικούς ιδιωματισμούς (που πιθανόν να αποθαρρύνουν κάποιους) στιχομυθίες νεαρών στους δρόμους, γλυκύτατα γκαγκς βγαλμένα από τις πρώτες μέρες του σινεμά και -κυρίως- τη φρέσκια ματιά πάνω σε μία τόσο κινηματογραφημένη μητρόπολη. Η Νέα Υόρκη του Λεόν είναι όμορφη χωρίς επιτήδευση, γιατί ο σκηνοθέτης της αγαπάει τους παρατημένους δρόμους, τα άγνωστα πάρκα και τις όμορφες-άσχημες γωνιές της - τη μεταμορφώνει λοιπόν, σε ένα καινούριο κινηματογραφικό πλατό άπειρων δυνατοτήτων.
Και όλα αυτά χωρίς την αφέλεια που θα συνεπαγόταν ένα απολιτίκ βλέμα. Όχι, ο νεαρός σκηνοθέτης γνωρίζει πολύ καλά τις κάστες και τις τάξεις στις οποίες ανήκουν οι διάφορες περιοχές της πόλης και φροντίζει να πάρει τη δική του θέση σε αυτό τον πόλεμο χωρίς διδακτισμούς ή εύκολα συμπεράσματα.
Αυτή η μικρή, γλυκιά κομεντί μπορεί να μην είναι η επόμενη “Annie Hall”, αλλά σίγουρα θα καταφέρει να ζεστάνει τις καρδιές των θεατών που θα βρεθούν στο δρόμο της.
Φαίδρα Βόκαλη
