Φον Τρίερ: "Αυτή η ταινία φαίνεται σκατά"
2011-05-17 23:15:36
Στις 8.30 το πρωί, σήμερα Τετάρτη 18 Μαΐου, πραγματοποιήθηκε η πρώτη παγκόσμια προβολή της Μελαγχολίας του Λαρς Φον Τρίερ...
Στις 8.30 το πρωί, σήμερα Τετάρτη 18 Μαΐου, πραγματοποιήθηκε η πρώτη παγκόσμια προβολή της «Μελαγχολίας» του Λαρς Φον Τρίερ. Ο προκλητικός, και κατά άλλους αλαζόνας, Δανός σκηνοθέτης επιστρέφει στο επίσημο διαγωνιστικό των Καννών δυο χρόνια μετά τον «Αντίχριστο» με μια ταινία που παραπέμπει άμεσα στην μελαγχολία που ο ίδιος είχε τότε δηλώσει ότι πέρασε. Και ιδού η επίσημη δήλωση που ο Φον Τρίερ κυκλοφόρησε.
«Ήταν σαν να ξυπνούσα από όνειρο: η παραγωγός μου μού έδειχνε μια ιδέα για την αφίσα. ‘Τι ειν’ αυτό;’ τη ρώτησα. ‘Η ταινία που έφτιαξες’ μου απάντησε. ‘Το καλό που της θέλω, να μην είναι’ τραύλισα. Μου δείχνουν τρέιλερ… φωτογραφίες… φαίνεται σκατά. Ταράχτηκα.
Μη με παρεξηγείτε… δούλεψα την ταινία για δύο χρόνια με μεγάλη ευχαρίστηση. Αλλά ίσως εξαπάτησα τον εαυτό μου, ενέδωσα στον πειρασμό. Όχι ότι έκανε κανείς κάτι λάθος… αντιθέτως, όλοι εργάστηκαν αφοσιωμένα με το ταλέντο τους προκειμένου να υλοποιηθεί ο στόχος που είχα θέσει. Αλλά όταν η παραγωγός μου μού παρουσιάζει την ψυχρή αλήθεια, αισθάνομαι ρίγος στη σπονδυλική μου στήλη. Ένα γυναικείο φιλμ! Αισθάνομαι έτοιμος ν’ απορρίψω την ταινία, σαν ένα αποτυχημένα μεταμοσχευμένο όργανο.
Τι όμως ήταν αυτό που ήθελα να κάνω αρχικά; Ξεκινώντας από μια γενικότερη διανοητική κατάσταση, ήθελα να βουτήξω στην άβυσσο του γερμανικού ρομαντισμού. Βάγκνερ με το κιλό! Μόνο αυτό μπορώ να πω με βεβαιότητα. Δεν είναι όμως άραγε αυτός άλλος ένας τρόπος να εκφράσει κανείς την ήττα του; Ήττα στον ελάχιστο από τους κοινούς κινηματογραφικούς παρονομαστές; Τα ‘εμπορικά’ καλλιτεχνικά προϊόντα ‘κακοποιούν’ τον έρωτα με κάθε αφόρητα βαρετό τρόπο.
Αλλά πάλι, θα πρέπει να παραδεχτώ ότι στο παρελθόν είχα πολλές ευτυχισμένες ερωτικές σχέσεις με το ρομαντικό σινεμά… Με τον Βισκόντι, για να ονομάσω το πιο προφανές παράδειγμα! Ο γερμανικός ρομαντισμός σε αφήνει χωρίς ανάσα, αλλά στον Βισκόντι υπάρχει πάντα κάτι που ανάγει τα γεγονότα σε κάτι παραπάνω από συνηθισμένα… τα ανάγει σε αριστουργήματα!
Ξαφνικά αισθάνομαι μπερδεμένος κι ένοχος. Τι έκανα; Πρόκειται για το ‘τέλος του Τρίερ’; Κρέμομαι από την ελπίδα ότι ανάμεσα σε όλη τη γλυκύτητα της ταινίας μπορεί να υπάρξει κάτι που θα ταρακουνήσει τους θεατές. Κλείνω τα μάτια μου και κάνω ευχή!»
Νίκος Τσαγκαράκης
