Kάννες '07: Αντίο με Κουστουρίτσα

Kάννες '07: 12η Μέρα

2007-05-27 08:00:00

Με την καινούρια ταινία του «Promise Me This», ο Κουστουρίτσα επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά το δημιουργικό τέλμα και την φανερή έλλειψη πρωτοτυπίας στα οποία έχει περιέλθει εδώ και μια δεκαετία.

Aποστολή: Ορέστης Ανδρεαδάκης, Λουκάς Κατσίκας, Μανώλης Κρανάκης, Γιώργος Κρασσακόπουλος, Πόλυ Λυκούργου, Λήδα Γαλανού, Κωνσταντίνος Σαμαράς

*  Με την προβολή της νέας ταινίας του Εμίρ Κουστουρίτσα ουσιαστικά ολοκληρώθηκε το διαγωνιστικό τμήμα του 60ου φεστιβάλ των Καννών, καθώς έχει απομείνει μόνο η προσθήκη της τελευταίας στιγμής: το ντοκιμαντέρ «Rebellion - The Litvinenko Case» των Αντρέι Νεκράσοφ και Όλγα Κονσκάγια, με θέμα τον άκρως μυστηριώδη θάνατο του πρώην πράκτορα της Σοβιετικής Ένωσης Αλεξάντρ Λιτβινένκο. Αλλά ας επιστρέψουμε στην περίπτωση του παλιόφιλου του Εμίρ.

*  Τρία χρόνια πριν, ο διπλά βραβευμένος με τον Χρυσό Φοίνικα Κουστουρίτσα, παρουσίασε στο τότε φεστιβάλ μια από τις χειρότερες στιγμές της καριέρας του. Με το «Η Ζωή Είναι Ένα Θαύμα», ο πάλαι ποτέ σπουδαίος βαλκάνιος σκηνοθέτης έμοιαζε καθηλωμένος σε ένα θορυβώδες, κακόφωνο σινεμά του μπουφόνικου χιούμορ, της καρικατούρας, της γραφικότητας και της αισθητικής κακογουστιάς. Με την καινούρια ταινία του «Promise Me This», ο Κουστουρίτσα επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά το δημιουργικό τέλμα και την φανερή έλλειψη πρωτοτυπίας στα οποία έχει περιέλθει εδώ και μια δεκαετία. Φρενήρεις ρυθμοί, εκκωφαντική ηχητική μπάντα, ήρωες σε μόνιμο παροξυσμό, καταστάσεις βγαλμένες θαρρείς από φθηνή ελληνική κωμωδία-ορίστε μερικοί λόγοι για τους οποίους το άτυπο κλείσιμο του φετινού διαγωνιστικού των Καννών άφησε σε μεγάλη μερίδα θεατών την θλιβερή επίγευση από ένα πολλάκις ξαναζεσταμένο φαγητό.

*  Με την απονομή των βραβείων και την προβολή της δύσκολης, αλλά έξοχης πικρής κωμωδίας του Ντενίς Αρκάν «L’ Αge Des Tenebres» να κλείνουν πανηγυρικά το φεστιβάλ στις 18:30 (ώρα Ελλάδας), αυτό που μας έχει απομείνει είναι οι προβλέψεις. Αυτόν τον Χρυσό Φοίνικα ποιος θα τον πάρει; Κοιτώντας αναδρομικά ένα από τα πιο πολύχρωμα, και γεμάτα βαριά ονόματα, διαγωνιστικά της σύγχρονης ιστορίας των Καννών, είναι δύσκολο να αποφανθείς με σιγουριά. Σε κάθε περίπτωση, μάλλον φαίνεται ότι θα μείνουν έξω από τον χορό οι εξής:

Γουόνγκ Καρ Βάι με το «Μy Blueberry Nights» (το αμερικάνικο ταξίδι του βγήκε ξινό)

Μπέλα Ταρ με το «The Man From London» (εφτά χρόνια μετά το αριστούργημά του «Οι Αρμονίες του Βερκμάιστερ», του έμεινε μόνο η μανιέρα)

Κιμ Κι Ντουκ με το «Breath» (από τις πιο πρόχειρες δουλειές του, έτσι κι αλλιώς υπερεκτιμημένου, Κορεάτη)

Αλλά και Γκας Βαν Σαντ με το «Paranoid Park» (πολύ καλή δουλειά, με πιο κρυφές αρετές από τις πρηγούμενες του ιδίου, που μάλλον θα παραμεριστεί αφού ο σκηνοθέτης είναι χορτάτος από τον Χρυσό Φοίνικα που είχε κερδίσει η προπερασμένη ταινία του «Ελέφαντας»)

*  Ως προς τα μεγάλα φαβορί, σε γενικές γραμμές παραμένουν τα ίδια - ή τουλάχιστον σε αυτά επιμένουν οι βαθμολογίες των περιοδικών «Screen» και «Le Film Francais». Στα αστεράκια του πρώτου, η ισοβαθμία στην πρώτη θέση των Αμερικανών αδελφών Κοέν και του Ρουμάνου Κριστιάν Μουνγκίου έμεινε μέχρι τέλους. Το ίδιο ζευγάρι κερδίζει τις υψηλότερες βαθμολογίες της creme de la creme των Γάλλων κριτικών, αλλά με μία διαφορά: εκεί ο Ρουμάνος κόβει πρώτος το νήμα με διαφορά στήθους.

*  Πράγματι, ακόμα κι αν η εξαιρετική-αλλά-όχι-έκπληξη ταινία των Κοέν μείνει έξω από τα βραβεία, οι κριτικοί μάλλον θα δικαιωθούν ως προς το ρουμάνικο διαμάντι, που τρύπωσε από το πουθενά σε ένα διαγωνιστικό-πάνθεον ονομάτων. Εάν εξαιρέσουμε τον Μουνγκίου, που συν τοις άλλοις θα διεκδικήσει και τα βραβεία ερμηνειών, η μάχη προβλέπεται να δοθεί κυρίως μεταξύ των παρακάτω:

«Auf Der Anderen Seite»: ο Φατίχ Ακίν υπέγραψε ένα μωσαϊκό παμπόνηρο, πολυεπίπεδο και συγκινητικό, και αν απόψε σαρώσει τα βραβεία (πρέπει να θεωρείται φαβορί και για το σενάριο) δε θα μας προκαλέσει καμία έκπληξη.

«Persepolis»: όπως και το φιλμ του Ακίν, έτσι και η animation μεταφορά του ομώνυμου κόμικ και μια συγκινητική προσωπική ιστορία αφηγείται, και ένα γενικότερο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο σκιαγραφεί, και την συνείδηση του δυτικού θεατή χαϊδεύει εμμέσως. Εισέπραξε θυελλώδες χειροκρότημα δέκα λεπτών στην επίσημη προβολή του, που ίσως να επαναληφθεί απόψε.

«Secret Sunshine»: ατμοσφαιρικό αλλά και συγκεχυμένο χρονικό απώλειας και ψυχικής ταραχής, το κορεάτικο φιλμ έχει ως ατού την καταγωγή του (που πολύ «φοριέται» εσχάτως) και την πρωταγωνίστριά του (βλέπε και χθεσινή ανταπόκριση).

«Silent Light»: ο Ρεϊγάδας υπογράφει ένα μικρό αριστούργημα, που, αν όλα πάνε καλά, θα μπορούσε να κερδίσει οποιοδήποτε από τα μεγάλα βραβεία, συμπεριλαμβανομένων των ερμηνειών.

«Το Σκάφανδρο Και Η Πεταλούδα»: Βασισμένη σε πραγματικά περιστατικά, βασισμένη σε λογοτεχνικό έργο, γενικώς και αορίστως ουμανιστική και πολιτικά ορθή, η ταινία του Σνάμπελ είναι η ευκολότερη λάθος κίνηση που μπορεί να κάνει η φετινή κριτική επιτροπή.

*  Όποιος έχει την παραμικρή εμπειρία παρακολούθησης φεστιβάλ (και δεν αναφέρομαι κατ’ ανάγκην στους επαγγελματίες), καταλαβαίνει ότι οι παραπάνω προβλέψεις δε μπορούν παρά να συναντούν και τις προσωπικές επιθυμίες. Λίγη σημασία έχουν αυτές όμως, μπροστά στην ώρα της κρίσης που πλησιάζει απειλητικά. Ο χαρούμενος, ετερόκλητος θίασος των Καννών μπορεί σιγά-σιγά να διαλύεται στα εξ ων συνετέθη και να δίνει ραντεβού για το 61ο Φεστιβάλ, αλλά εμείς θα επανέλθουμε για τα βραβεία και τον απαραίτητο σχολιασμό τους.

Κ.Σ.

•