Κολύμπα ή Αλλιώς Βυθίσου

Όσοι θυμούνται το βρετανικό «The Full Monty» θα αντιληφθούν από νωρίς που έχουν ξεκινήσει να παρακολουθούν μια γαλλική παραλλαγή του. Το γεγονός αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, εφόσον τα συστατικά της ταινίας είναι δυνατότερα από τη βάση της και αρχικά τουλάχιστον το «Κολύμπα ή Αλλιώς Βυθίσου» φαίνεται να αναπτύσσει πεισματικά τη διαδικασία της καταβύθισης. Κάτι κουρασμένα παλικάρια, πληγωμένα από τις υψηλές ταχύτητες της σύγχρονης ζωής που δεν μπόρεσαν ποτέ να πιάσουν, βρίσκουν στην πισίνα το καταφύγιο για να ξεπεράσουν το σκόπελο της κατάθλιψης, που όχι απλά είναι ορατός αλλά ετοιμάζεται να τους πνίξει. Η ιδέα της ομάδας συγχρονισμένης κολύμβησης, παρά τα αγύμναστα σώματά τους, γίνεται ξαφνικά ένας στόχος ο οποίος εκφράζει την ανάγκη τους για μια προσωπική λύτρωση, μια ηθική νίκη που θα τους δώσει δύναμη να συνεχίσουν στο μέλλον. 

Ο γνωστός ηθοποιός Ζιλ Λελούς ξαναπιάνει κάμερα 14 χρόνια μετά το «Narco», πείθει τους Ματιέ Αμαλρίκ και Γκιγιόμ Κανέ να γίνουν οι βιτρίνες αυτού του project και αφήνοντας πίσω την μαυρίλα της πρώτης ώρας, επενδύει στη μουσική και τα όνειρα, λύνοντας με την αναπόφευκτη κινηματογραφική «μαγεία» τα προβλήματα των ηρώων του. Η διαφορά της ταινίας στα 2 μισά της μέρη είναι πολύ εμφανής, όμως η καλογυρισμένη φωτεινότητα του δεύτερου μέρους φροντίζει ώστε να αποτυπωθεί περισσότερο στο μυαλό του θεατή, κάτι που φάνηκε και από τα πολλά εισιτήρια που έκανε η ταινία στη χώρα αλλά και από το Βραβείο Κοινού που κέρδισε στο πρόσφατο φεστιβάλ Γαλλοφωνίας στη χώρα μας.