Λίλιαν

Μια νεαρή ρωσίδα δέχεται σχεδόν στωικά την απόρριψη από εκπρόσωπο της βιομηχανίας του πορνό, όταν αυτός της εξηγεί πως με ληγμένη βίζα δε μπορεί ούτε σε αυτόν το χώρο να κάνει καριέρα. Όταν δε ο ίδιος άνθρωπος της προτείνει να γυρίσει πίσω στην πατρίδα της (όπου «έχει πλέον ευκαιρίες») αυτή παίρνει το μήνυμα κυριολεκτικά. Χωρίς χρήματα, ξεκινά από τη Νέα Υόρκη και διασχίζει όλη τη χώρα με τα πόδια για να φτάσει μέχρι την Αλάσκα και από εκεί να βρεθεί στη Ρωσία. Στο απροσδιόριστο χρονικό διάστημα του ταξιδιού της δεν ανταλάσσει κουβέντα με κανέναν, παραμένει ανέκφραστη, κλέβει φαγητά βασισμένη στην απάθεια πολλών ντόπιων και παρατηρεί την αθέατη πλευρά της ενδοχώρας των ΗΠΑ.

Το πολύ φιλόδοξο φιλμ του Αντρέας Χόρβατ (ντοκιμενταρίστα που εδώ έχει ως παραγωγό τον Ούλριχ Ζάιντλ) είναι όντως μια σπάνια τοιχογραφία της χώρας, μια αποθέωση του μεγαλειώδους και πολυποίκιλου τοπίου της που αυτομάτως κάνει το εγχείρημα της ηρωίδας του επικό. Το ταξίδι της βασίζεται σε μια ιστορία της δεκαετίας του ‘20, όταν μια πολωνή μετανάστρια με το όνομα Λίλιαν ταξίδεψε για τέσσερα χρόνια τη χώρα με τα πόδια μέχρι που τελικά χάθηκαν τα ίχνη της. Η Λίλιαν του σήμερα αναπόφευκτα εκφράζει την απειλή του ξένου που βλέπουν οι κεντρικές πολιτείες της χώρας και ο Χόρβατ προσπαθεί παραστρατεί από το έπος που φτιάχνει για χάρη κυρίως αφελών πολιτικών μηνυμάτων, σκιαγραφώντας τους κατοίκους βάση ενός καλά υπολογισμένου στερεότυπου που τοποθετεί την ηρωίδα του απέναντί τους. Έτσι το ταξίδι της και κυρίως η στάση της μετατρέπεται σε κοινωνικοπολιτικό statement απέναντι στη χώρα του Τραμπ, μια αφηγηματική απόφαση που στεγνώνει από ιδέες νωρίς και συρρικώνει τους ορίζοντες του ταξιδιού αυτού, καθώς η πολυσημία που διέπει τη συμπεριφορά της πρωταγωνίστριας δε μπορεί να λειτουργήσει προς αυτή την κατεύθυνση.