Η Ευτυχία - ταινιες || cinemagazine.gr

Η Ευτυχία

Le Bonheur

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

1965
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Γαλλία
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:Ανιές Βαρντά
    ΣΕΝΑΡΙΟ:Ανιές Βαρντά
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ:Ζαν Κλοντ Ντρουό, Μαρί - Φρανς Μπογιέ
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:Κλοντ Μποσολέιλ, Ζαν Ραμπιέ
    ΜΟΥΣΙΚΗ:Ζαν Μισέλ Ντεφαγιέ
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ:79'
    ΔΙΑΝΟΜΗ:One from the Heart
    Η Ευτυχία

Το κρυφό διαμάντι ολόκληρης της φιλμογραφίας που άφησε ως πολύτιμη κληρονομιά πίσω της η Ανιές Βαρντά, και ταυτόχρονα το πιο ριζοσπαστικό δημιούργημά της, προβάλλεται για πρώτη φορά στη χώρα μας και μάλιστα σε ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια. 

Από τον Λουκά Κατσίκα

Όταν η «Ευτυχία» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις αίθουσες, τον χειμώνα του 1965, η Βαρντά βρισκόταν αισίως στην τρίτη μεγάλου μήκους δημιουργία της, είχε αποκτήσει σεβαστή καλλιτεχνική υπόσταση χάρη στο γλυκόπικρο «Η Κλεό από τις 5 έως τις 7» (1962) και απολάμβανε την αποκλειστικότητα του να είναι η μοναδική γυναικεία φωνή στο ανδροκρατούμενο σύμπαν του γαλλικού Νέου Κύματος. Για πρώτη και τελευταία φορά στην καριέρα της, επίσης, προκαλούσε με την ταινία της αυτή ένα μικρό σκάνδαλο. Αφενός γιατί πολλοί θεατές της εποχής δεν ήταν έτοιμοι να υποδεχτούν την αφοπλιστική ευθύτητα με την οποία η σκηνοθέτις απεικόνιζε μια ιστορία ερωτικού πάθους και μοιχείας. Αφετέρου γιατί ένα υπόγεια ύπουλο φιλμ όπως αυτό ήταν μοιραίο να παρεξηγηθεί.

Δεκαετίες ολόκληρες μετά την πρώτη κυκλοφορία της, η «Ευτυχία» παραμένει θεσπέσια αμφίσημη. Οι πανέμορφες ιμπρεσιονιστικές εικόνες με τα ακαταμάχητα παστέλ χρώματα, τα λουσμένα στο φως πλάνα και τις συνοδευτικές αρμονίες του Μότσαρτ ακόμη ξεγελούν. Η καρτποσταλική φαμίλια που βαδίζει στις καλοκαιρινές εξοχές χέρι-χέρι και γευματίζει μέσα σε ανθισμένους αγρούς, σαν να έχει ξεπηδήσει από κάποιο δικό της διαφημιστικό, εξακολουθεί να προκαλεί μειδίαμα. Και η παράδοξη αισθηματική συνθήκη στην οποία βρίσκεται ο νεαρός ήρωας, ειδυλλιακά παντρεμένος με την ιδανική σύζυγο και παράλληλα ερωτευμένος με μια άλλη γυναίκα δίχως τον παραμικρό ενδοιασμό, προξενεί μέχρι σήμερα αμηχανία. Ακόμη περισσότερο όταν ο πρωταγωνιστής αποδεικνύεται απολύτως απαθής εμπρός στις δραματικές συνέπειες που επιφέρουν οι πράξεις του στους γύρω του.

Όμως μισό λεπτό. Πού σταματά η σοβαρότητα και πού αρχίζει η ειρωνεία; Πώς πρέπει να αντιμετωπίσει κανείς την ταινία; Ως ρομαντικό δράμα; Ως ηθική παραβολή; Ως κοινωνική κριτική; Ή ως σαρκαστικό σχόλιο; Η Βαρντά επιθυμεί να αναρωτηθούμε για τα όσα βλέπουμε. Τηρώντας φαινομενικά ουδέτερη στάση, λειτουργώντας ωστόσο υπονομευτικά, μας βυθίζει σε μια εξιδανικευμένη πραγματικότητα, πλησίον της πιο βολικής αρσενικής φαντασίωσης, όπου η ανδρική αυτοπραγμάτωση ισούται με την πολυγαμία και το κυνήγι των απολαύσεων, αρκεί να μην απειλείται ποτέ η προάσπιση των παραδοσιακών δομών. Με άλλα λόγια η ευλογημένη «Ευτυχία» του τίτλου θα επιτευχθεί μόνο όταν εξασφαλιστεί πάση θυσία η διαιώνιση της πατριαρχίας και της αγίας πυρηνικής οικογένειας. 

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Η Ευτυχία
  • Η Ευτυχία