Brahms: The Boy II

Το «The Boy» του 2016 ήταν ένα horror της σειράς, στηριγμένο κυρίως στα jump-scares που έχουν δεκάδες αντίστοιχες ταινίες επειδή δε μπορούν να βρουν κάτι καλύτερο για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον, αλλά κέρδιζε στο τέλος τις εντυπώσεις αποκαλύπτοντας ένα παιχνίδι ανάμεσα στη μεταφυσική και τη φυσική απειλή που μπορούσε να στέκει αφηγηματικά. Το σεναριακό αυτό παιχνίδι ήταν και υπεύθυνο για την ικανοποιητική πορεία της ταινίας στα ταμεία, η οποία έφτανε για να δοθεί το πράσινο φως σε μια συνέχεια; Σήκωνε όμως η όλη ιδέα ένα νέο φιλμ; 

Θεωρητικά, με την ευκολία με την οποία γίνονται τα σίκουελ σήμερα πάντα μπορεί να βρεθεί μια νέα. Και εδώ επιλέχθηκε το παιχνίδι της αντιστροφής, δηλαδή μια προσπάθεια να οδηγηθεί ο θεατής σε διαφορετική ρότα από την προηγούμενη ταινία ως προς το αν βλέπει μια φυσική απειλή (το παιδί μιας οικογένειας) και την πορσελάνινη κούκλά που αυτό βρίσκει στον κήπο της ίδιας έπαυλης. Η ιστορία κυλά αργά, με ελάχιστο οπτικό ενδιαφέρον σε καίριες στιγμές, η Κέιτι Χολμς ως μητέρα μοιάζει να περιμένει τους τίτλους τέλους και η παραγωγή επενδύει στον Κρίστοφερ Κόνβερι («Stranger Things»), το παιδί με την κούκλα και με την αλαλία που κανείς δε καταλαβαίνει αν κοροϊδεύει τον κόσμο ή όντως έχει κυριευτεί από κάτι. Η αλήθεια είναι πως μετά από κάποια ώρα δεν έχει σημασία.